حرف هایم ، مثل یک تکه چمن روشن بود.
من به آنان گفتم:
آفتابی لب درگاه شماست
که اگر در بگشایید به رفتار شما می تابد.
و به آنان گفتم :
سنگ آرایش کوهستان نیست
همچنانی که فلز ، زیوری نیست به اندام کلنگ .
در کف دست زمین گوهر ناپیدایی است که رسولان همه از تابش آن خیره شدند.
پی گوهر باشید.
لحظه ها را به چراگاه رسالت ببرید.
و من آنان را ، به صدای قدم پیک بشارت دادم
«سهراب سپهری»
من این خانوم کوچولو رو که می بینم حس می کنم باران خانوم شماست ...
ممنون از شعر !
سلام
این شعر خیلی زیاد شبیه آیه های قرآن خودمونه!
به نظر میاد برداشتی از ایات قرآن باشه.
جالب بود.
راستی من هم یک وبلاگ جدید و با یک رویکرد جدید احداث کردم.
فعلا...